صفحه نمایش لمسی PCAP

ساخت صفحه لمسی

طراحی سنسور صفحه نمایش لمسی خازنی پیش بینی شده

به جای پوشش معمول ITO، امکان ساخت سیم های سیمی به شکل شبکه ای و دو لایه نیز وجود دارد.

هر دو لایه با هم ترکیب می شوند و یک میدان الکترونیکی را تشکیل می دهند که یک لایه به عنوان محور X و لایه دیگر به عنوان محور Y عمل می کند. به دلیل اتصال مستقیم سطح (معمولا شیشه) به سنسور، لمس مستقیما بر روی میدان الکتریکی پخش می شود. این امر بار را از مدار خارج می کند و منجر به تغییر ظرفیت بین الکترودها می شود.

بنابراین این تغییر را می توان دقیقا با استفاده از مختصات X و Y اندازه گیری کرد ، که به موجب آن می توان چندین نقطه تماس را نیز به طور دقیق تعریف کرد. اساسا دو روش تشخیص ممکن وجود دارد:

• ظرفیت متقابل
• ظرفیت خود

به عنوان یک قاعده، صفحه نمایش های لمسی خازنی پیش بینی شده (PCAP) از روش ظرفیت متقابل استفاده می کنند که چندین لمس روی صفحه را با یک پاس اسکن ثبت می کند و بنابراین قابلیت چند لمسی دارد.

سیستم های ظرفیت متقابل دارای چگالی بسیار بالاتری از اطلاعات الکترود قابل درون یابی نسبت به سیستم های Self Capacitance هستند که تشخیص دقیق تر لمس را امکان پذیر می کند.

با این حال، به دلیل ظرفیت متقابل مورد نیاز برای اندازه گیری، معمولا می توان آنها را فقط با انگشتان برهنه و فقط با دستکش یا پروتز بسیار ضعیف کار کرد.

از سوی دیگر، سیستم های خود خازنی با ظرفیت خود کار می کنند. این روش همچنین امکان اندازه گیری نقاط لمسی با دستکش را فراهم می کند، اما کنترل چند لمسی را به طور قابل توجهی دشوارتر می کند.

با استفاده از روش خود ظرفیت چند پد، کنترل کننده می تواند هر الکترود را به صورت جداگانه تعیین کند، اما اجرای عملکرد چند لمسی مشکل ساز است، به خصوص با مورب های صفحه نمایش بزرگتر.

بنابراین، به عنوان یک قاعده، روش ظرفیت متقابل برای صفحه نمایش لمسی خازنی پیش بینی شده ترجیح داده می شود.

مقایسه ظرفیت خود در مقابل ظرفیت متقابل