หน้าจอสัมผัส PCAP

โครงสร้างหน้าจอสัมผัส

การออกแบบเซ็นเซอร์ของหน้าจอสัมผัสแบบ capacitive ที่คาดการณ์ไว้

แทนที่จะเคลือบ ITO ตามปกติ ยังมีความเป็นไปได้ของการสร้างลวดสองชั้นรูปทรงตะแกรง

ทั้งสองชั้นรวมกันเป็นสนามอิเล็กทรอนิกส์ โดยชั้นหนึ่งทําหน้าที่เป็นแกน X และอีกชั้นหนึ่งเป็นแกน Y เนื่องจากการเชื่อมต่อโดยตรงของพื้นผิว (โดยปกติคือกระจก) กับเซ็นเซอร์ การสัมผัสจึงถูกฉายโดยตรงไปยังสนามไฟฟ้า สิ่งนี้จะขจัดประจุออกจากวงจรและส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงความจุระหว่างอิเล็กโทรด

การเปลี่ยนแปลงนี้จึงสามารถวัดได้อย่างแม่นยําโดยใช้พิกัด X และ Y ซึ่งสามารถกําหนดจุดสัมผัสได้หลายจุดได้อย่างแม่นยํา โดยทั่วไปมีวิธีการตรวจจับที่เป็นไปได้สองวิธี:

• ความจุร่วมกัน
• ความจุในตัวเอง

ตามกฎแล้วหน้าจอสัมผัสแบบ capacitive (PCAP) ที่คาดการณ์ไว้ใช้วิธีการของความจุร่วมกันซึ่งจะจับภาพการสัมผัสหลายครั้งบนหน้าจอด้วยการสแกนเพียงครั้งเดียวดังนั้นจึงสามารถสัมผัสได้หลายครั้ง

ระบบ Mutual Capacitance มีความหนาแน่นของข้อมูลอิเล็กโทรดที่แทรกแซงได้สูงกว่าระบบ Self Capacitance ซึ่งช่วยให้ตรวจจับการสัมผัสได้แม่นยํายิ่งขึ้น

อย่างไรก็ตามเนื่องจากความสามารถในการเคาน์เตอร์ที่จําเป็นสําหรับการวัดโดยปกติแล้วสามารถใช้งานได้ด้วยนิ้วเปล่าเท่านั้นและทําได้ไม่ดีมากด้วยถุงมือหรือขาเทียมเท่านั้น

ในทางกลับกันระบบความจุตัวเองทํางานด้วยความสามารถของตัวเอง วิธีนี้ยังช่วยให้สามารถวัดจุดสัมผัสด้วยถุงมือได้ แต่ทําให้การควบคุมแบบมัลติทัชทําได้ยากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

ด้วยวิธีการความจุตัวเองของมัลติแพดคอนโทรลเลอร์สามารถกําหนดอิเล็กโทรดแต่ละตัวแยกกันได้ แต่การใช้ฟังก์ชันมัลติทัชเป็นปัญหาโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเส้นทแยงมุมของหน้าจอที่ใหญ่ขึ้น

ตามกฎแล้ววิธีการความจุร่วมกันจึงเป็นที่ต้องการสําหรับหน้าจอสัมผัสแบบ capacitive ที่คาดการณ์ไว้

การเปรียบเทียบความจุในตัวเองกับความจุร่วมกัน