Grafeen, koolstofnanobuisjes en willekeurige metalen nanodraadfilms zijn positief naar voren gekomen als voorkeursalternatief ITO-vervangende materialen in verschillende onderzoeksprojecten.

Een onderzoeksteam van de Universiteit van Surrey (VK) onder leiding van professor Alan Dalton, in samenwerking met de in Oxford gevestigde fabrikant van aanraaksensoren M-SOLV Ltd, is op zoek gegaan naar de meest geschikte ITO-atlernatieve. En vergeleek alle voor- en nadelen van reeds bekende materialen. Het resultaat: Silver Nanowires is de sleutel tot flexibele, toekomstige touchscreen-toepassingen.

De studie laat zien waarom zilveren nanodraadfilms kunnen worden geclassificeerd als de sterkste ITO-concurrent en hoe de eigenschappen ervan zelfs die van ITO kunnen overtreffen.

Volgens onderzoeksteamlid Matthew Large is het gebruik van zilveren nanodraad niet alleen geïdentificeerd als een levensvatbare ITO-vervanger. Ze gingen zelfs nog een stap verder door de prestaties te verhogen door middel van een "ultrasoon" -proces. Door het materiaal bloot te stellen aan hoogfrequente geluidsenergie, kan het worden gemanipuleerd om te bepalen hoe lang de zilveren "staven" van nanoformaat moeten zijn. Met dit proces is het dus mogelijk om de transparantie en geleidbaarheid van de folie zodanig te beïnvloeden dat deze optimaal geschikt is voor technologieën zoals zonnecellen en elektronische displays.

Er zijn al apparaten uitgerust met materialen die met vergelijkbare methoden zijn geproduceerd. De in het rapport gepresenteerde methode is echter geoptimaliseerd om minder energie-intensief te zijn en daarom beter geschikt voor flexibele apparaattoepassingen. Overigens worden de nanodraadfilms verwerkt met dezelfde zedentechniek als ITO, wat de overgang van ITO naar nanodraad aanzienlijk vereenvoudigt. Momenteel is de huidige aanschafprijs van zilver nanodraad nog een beperkende factor. Om deze reden werkt het onderzoeksteam, samen met M-SOLV en grafeenleverancier Thomas Swan, nog steeds aan een acceptabele nanodraad-grafeencombinatie om het probleem van de "kostenfactor" op te lossen.

De volledige onderzoeksresultaten werden vorige maand gepubliceerd in het tijdschrift Materials Today Communications. Meer informatie is ook te vinden op de onderstaande URL.